بررسی تطبیقی عاشقانه های ابراهیم ناجی وحسین منزوی

عشق خمیرمایه ی آثارادبی فراوانی درهمه ی زبانها وادبیاتها می باشد ورقیق ترین احساسات وتمنیات روح مشتاق بشر،چه درزبان فارسی وچه درزبان عربی درخلال اشعارعاشقانه منعکس گشته است؛ دراین میان شاعرانی هستندکه درغالب آثارخود، به این مقوله پرداخته اند ودرهیچ زمانی ازآن فارغ نشده اند؛ ازجمله این شاعران، ابراهیم ناجی، شاعرمعاصرمصری وحسین منزوی، پدرغزل معاصرایران می باشد.هردوشاعرتوانسته اند، باجادوی عشق آثارجاویدانی برتارک ادبیات حک نمایندوازطرف دیگرمضامین رمانتیسم رابه اشکال مختلف دراشعارخودتجلی دهند. ناجی ومنزوی تحت تاثیرمکتب رمانتیسم پیوسته ازعشق،درد،تنهایی واحساسات صادقانه ی خود سروده اند. پژوهش حاضربرآن است عاشقانه های این دوشاعرمعاصررا به روش تطبیقی بررسی نموده، وبه ماهیت عشق درآثار این دوشاعر وچگونگی بازتاب آن درمفاهیمی همچون : دین، وصال، هجران ، انتظار، زن ، خیال، عفت ،رهایی، طبیعت ، غربت، بیان آشفتگی وسرگردانی، تواضع وفروتنی وخیال ومردم و...دست یابد. این پژوهش که به روش توصیفی ،تحلیلی انجام پذیرفته، به این مهم دست یافته است که ابراهیم ناجی وحسین منزوی ،به عنوان پیروان مکتب رمانتیسم توانسته اند با استفاده از عشق ، لطیف ترین وزلال ترین افکارواندیشه های خودرابه نمایش گذاشته، وعشق زمینی خودرا مقدمه ای برای رسیدن به عشق الهی وسیر درراه کمال ورستگاری قراردهندوکمال بخش ترین ومتعالی ترین اشعاررا که همان شعرعاشقانه است، به روح وجان بشریت هدیه دهند.